Historie
van Landgoed de Leperkoen
Landgoed De Leperkoen te Lunteren is gelegen op de oostelijke helling van de Lindeboomsberg, een stuwwal uit de voorlaatste ijstijd ( het Saalien, 370.00 – 130.000 jaar geleden) in de buurtschap Meulunteren.
Het landgoed kijkt uit over het gebied van de Celtic Fields (ca 600 v. Chr) en de Germaanse Put uit de ijzertijd (3e eeuw v. Chr.) Op het terrein bevinden zich drie grafheuvels uit de tijd van het klokbekervolk (ca 2000 v. Chr.). Deze grafheuvels zijn in 1997 gerestaureerd door de Rijksdienst voor het Oudheidkundig Bodemonderzoek.
Tot ver in de 19e eeuw was deze streek één groot heideveld (De Valckse Heide). In het kader van armoedebestrijding is men rond 1870 via werkverschaffing begonnen met het aanplanten van bos. Zo is o.a.het Lunterse Buurtbos ontstaan.
Ten tijde van W.O.I zocht de Amsterdamse Vereniging “Ons Huis” een locatie voor een vakantiehuis. In Lunteren was de bouwgrond goedkoop en bovendien garandeerde de sinds 1902 bestaande spoorlijn met een halte te Meulunteren een goede verbinding met Amsterdam.
De Amsterdamse familie Voûte kocht een terrein van ca 15 ha en financierde de bouw van het huis. Het was gereed in 1917, kreeg de naam De Leperkoen en werd in bruikleen gegeven aan Ons Huis. Tot in de jaren ’30 kwamen hier groepen naar dit “vakantiehuis voor arbeiders”.
Als gevolg van de recessie wordt De Leperkoen in 1934 verkocht aan de familie Schreuder-Schoorl en is sindsdien in het bezit van de familie Schoorl, de familie Peper en de familie Tuijn. Eerst als familiepension en NTKC kampeerterrein met een kampeerschool. Vanaf 1970 wordt het landhuis verhuurd als groepsaccomodatie en zijn op het terrein de kampeertenten vervangen door enige caravans. Het schaars begroeide heidelandschap uit 1917 is in de loop der jaren uitgegroeid tot een fraai gemengd bos met loof- en naaldbomen